We gingen over de meerwaarde van teamteaching in gesprek met Rita (directie), juf Sarah, juf Jessy (klasjuffen van het tweede leerjaar) en juf Véronique (zorgcoördinator) van Vrije Basisschool 't Molenholleke. Deze school heeft meegewerkt aan het Potential-project. De school is een aantal jaar geleden gestart met de implementatie van teamteaching en een meersporenbeleid. Er zijn acht plusjuffen die komen teamteachen in de verschillende klassen (zowel kleuter- als lagere school).
Juf Véronique komt als plusjuf teamteachen in de klassen van juf Sarah en juf Jessy voor taal en rekenen. Voor spelling nemen ze de twee klassen samen en staan ze met drie in voor de hele groep. Ook deze leerkrachten ervaren heel wat voordelen van teamteaching. Zo geven ze aan dat ze elkaar aanvullen en veel van elkaar leren. Juf Vérionique: “Soms is zij bezig en dan denk ik aan iets, oh dat deed ik zo, dat is misschien wel goed, en dan zeg ik dat ook. En dan merk ik nu dat ze dingen zeggen die ik ooit heb gezegd”. Juf Sarah: “Ja, we pikken veel op van elkaar, we leren van elkaar, dat is echt heel fijn”.
|
|
| Op deze foto zie je de klasopstelling voor het 3-sporenbeleid: in de binnenkring zitten de leerlingen die voor een bepaald onderdeel in het miniklasje zitten (spoor 1), in de middelste kring zitten de kinderen die geen instructie meer nodig hebben, maar wel nog ondersteuning (spoor 2), en daarrond staan eilandjes voor de leerlingen die zelfstandig werken in het derde spoor. De leerlingen gebruiken driehoekjes om aan te geven of ze ongestoord willen werken (rood), rustig willen werken maar andere leerlingen mogen wel een vraag stellen (groen) of een vraag hebben (vraagteken). De klasopstelling is flexibel: de kinderen kunnen de banken zelf verplaatsen. De teamteachers verdelen wie welke groep ondersteunt, ze wisselen daarin ook regelmatig af. |
Daarnaast koos de school voor een meersporenbeleid om meer ontwikkelingsgericht te kunnen werken. Juf Véronique volgde hierrond een opleiding, en kon daardoor de kennis en ervaring die ze had opgedaan delen met de klasjuffen. Het eerste jaar heeft ze ook veel ingezet op het ontwikkelen van tools en middelen voor in de klas om volgens die visie te kunnen werken. “Je hebt ons daar heel goed over ingelicht. We kijken nu met andere ogen naar onderwijs. We zijn daar nog steeds groeiende in, maar we kunnen dit samen doen en we delen het materiaal dat we ontwikkelen met elkaar.” “Ik ben als leerkracht ook echt kunnen groeien, vooral mijn mindset is veranderd. Ik durf de methodes meer loslaten en denk meer in stapjes.”
Ze geven ook aan dat ze altijd al goed samenwerkten, maar dat het nu nog intenser geworden is. “We voelen ons veilig bij elkaar, en we durven ook fouten te maken. Een voorwaarde voor teamteaching is dat het moet klikken. We kwamen voordien al goed overeen, maar het eerste jaar hebben we alle drie wel moeten wennen, ieder moest zijn plaatsje zoeken, je komt ook op elkaars domen. Open communicatie is toen heel belangrijk geweest, we kwamen wekelijks met ons drie samen en hebben het daar veel over gehad. Er is een open cultuur ontstaan, we durven hulp aan elkaar te vragen en we geven feedback aan elkaar. Maar we hebben ook elk onze eigenheid en we respecteren elkaars aanpak.”
Een ander voordeel is dat ze de kinderen uit elkaars klasgroep op een andere manier leren kennen en dat er voor de opvolging en evaluatie van leerlingen telkens een tweede opinie is. Vorig jaar was er een moeilijkere klasgroep, met een aantal bepalende kinderen. Dat vroeg veel energie van de klasjuf. Op de momenten dat juf Véronique mee in de klas kwam, kon ze zich met een aantal kinderen meer bezig houden, waardoor de klasjuf even op adem kon komen. “Een moeilijke klasgroep kan je leegzuigen, maar met twee kan je dat beter aan.”
Toen er een leerling met een IAC in de klas zat, kon de ondersteuner meedraaien in het systeem van teamteaching. Ook de gesprekken met ouders doen de klasjuffen samen met juf Véronque. “Op die manier vergoot je draagkracht als leerkracht”.
Op schoolniveau merken ze ook dat andere leerkrachten mee op de kar willen springen. “Ze zien dat het bij ons goed werkt, en dat inspireert en motiveert om er zelf ook verder op in te zetten”. Directrice Rita vult daarbij aan: “Teamteaching is een vorm van kwaliteitsbewaking. Zo merkten de plusjuffen bijvoorbeeld op dat de leerlijn rond de klok niet helemaal logisch opgebouwd was, doordat ze in verschillende klassen komen. Dit nemen we dan vast tijdens het kernteamoverleg (een overleg met de plusjuffen en een aantal klasleerkrachten) en dat koppelen we dan terug op de personeelsvergadering. We hebben er ook voor gezorgd dat de personeelsvergadering als werkmoment benut kan worden, door de praktische agendapunten en weetjes in een weekbrief op te nemen. Dat geeft heel wat tijdswinst.”
Ook voor de leerlingen zien ze voordelen. “Doordat je in kleinere groepen werkt, krijgen de leerlingen meer aandacht en heb je meer tijd voor begeleiding. De kinderen voelen ook geen onderscheid tussen ons, we zijn gewoon twee juffen.” Juf Véronique: “Toen ik eens een keer iets later toekwam, zeiden de kinderen met een diepe zucht EINDELIJK. Daar moesten we wel even om lachen.” En dat typeert mooi hoe vanzelfsprekend het voor de kinderen geworden is dat er voor taal en rekenen twee juffen samen lesgeven.